نتیجه باورنکردنی تزریق خون موش های جوان به موش های پیر
به گزارش وبلاگ عکس 94، زومیت نوشت: تزریق خون موش های جوان موجب شد موش های پیر 6 تا 9 درصد بیشتر عمر نمایند. آیا می توان طول عمر انسان را نیز به همین روش افزایش داد؟
گروهی از دانشمندان با اتصال عروق خونی موش های پیر به عروق خونی موش های جوان، طول عمر موش های پیر را افزایش داده اند. تزریق خون جوان موجب شد حیوانات پیر 6 تا 9 درصد بیشتر عمر نمایند که تقریباً معادل 6 سال اضافی برای یک انسان میانه است.
متصل کردن حیوانات به هم پارابیوز نامیده می گردد و سابقه طولانی در علم دارد. به نوشته نیویورک تایمز، در قرن 19، دانشمندان فرانسوی رگ های خونی دو موش صحرایی را به هم متصل کردند. آن ها به منظور اثبات این موضوع که موش ها دارای سیستم گردش خون مشترکی هستند، ترکیب بلادونا از گیاه کشنده شابیزَک را به یکی از حیوانات تزریق کردند. در نتیجه این امر مردمک چشم هر دو موش گشاد شد.
در دهه 1950، کلایو مک کی از دانشگاه کرنل و همکارانش از پارابیوز برای آنالیز پیری استفاده کردند. آن ها موش های پیر و جوان را به هم متصل کردند و بعداً غضروف های موش های پیر را آنالیز کردند و به این نتیجه رسیدند که جوان تر به نظر می رسند.
در اوایل دهه 2000 پژوهشگران از تکنیک های قرن 21 برای مطالعه این امر استفاده کردند که وقتی حیوانات با سنین مختلف جریان خون یکسانی داشته باشند، چه اتفاقی می افتد. عضلات و مغز موش های پیر جوان شد، درحالی که موش های جوان تر نشانه های تسریع پیری را نشان دادند.
بعضی از پزشکان با تکیه بر نتایج اولیه، تزریق پلاسمای خون افراد جوان را به عنوان راهی برای درمان زوال عقل و سایر بیماری های دوران پیری پیشنهاد کردند. سازمان غذا و دارو در سال 2019 هشدار داد که این درمان ها مزیت بالینی اثبات شده ای ندارند و می توانند خطرناک باشند.
دکتر جیمز وایت و همکارانش در دانشکده پزشکی دانشگاه دوک چندین سال روی روش های مختلف پارابیوز در موش ها کار کردند تا اثرات ضدپیری این رویه را بهتر درک نمایند. آن ها یک موش پیر و یک موش جوان را به مدت حدود 3 ماه (دو برابر آزمایش های معمول) به هم متصل و سپس آن ها را از هم جدا کردند. طول عمر موش های پیر بیشتر شد و روند پیری آن ها نیز تغییر کرد.
دانشمندان نشانگرهای مولکولی خون و کبد موش های پیر را آنالیز کردند که مانند ساعتی برای سن زیستی حیوان عمل می نمایند. دو ماه بعد، نشانگرهای مولکولی نشان می دادند که موش های پیر نسبت به موش های دارای همان سن که درمان را دریافت نکرده بودند، جوان تر هستند. موش های جوان نیز تحت تأثیر این اتصال قرار گرفتند. آن ها با سرعت پیرتر شدند و با جدا شدن از موش های پیر به حالت قبل برگشتند.
درحالی که بعضی از کارشناسان معتقدند این آزمایش ها که در مجله Nature Aging توصیف شده است، نشانگر تأثیر ماندگار این رویه است، بعضی دیگر به مطالعه ای از پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا اشاره می نمایند که سال گذشته منتشر شد و نشان نداد که موش های پیر پس از پارابیوز بیشتر عمر می نمایند. البته با توجه به اینکه در مطالعه تازه از سویه متفاوتی از موش ها استفاده شده است، درمورد تعمیم نتایج باید احتیاط کرد.
اثرات طولانی مدت آزمایش نشان می دهد دلیل افزایش طول عمر موش های پیر فقط با جوانسازی مجدد سلول های موش های پیر ارتباط ندارد. وقتی جراحان موش ها را جدا کردند، ذخیره سلول های جوان موش های پیر از دست رفت، اما آن ها به حالت قبلی پیر خود برنگشتند.
این احتمال وجود دارد که ترکیبات مضر موجود در حیوانات پیر با خون موش های جوان رقیق گردد. علاوه براین، ممکن است خون جوان حاوی مولکول هایی باشد که سلول های موش های پیر را دوباره برنامه ریزی می نمایند تا مانند سلول های جوان رفتار نمایند.
البته، نتایج مطالعه تازه توجیهی برای تزریق سرم انسان های جوان به انسان های پیر نیست و قبل از استفاده در کلینیک ها، مطالعات بسیار بیشتری انجام گردد.
227227
منبع: خبرآنلاین