مدرسه منصوریه یکی از بناهای تاریخی شهر شیراز به شمار می رود
به گزارش وبلاگ عکس 94، سیری در ایران/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، مدرسه منصوریه یکی از بناهای تاریخی شهر شیراز به شمار می رود.
مدرسه منصوریه شیراز از مدارس تاریخی این شهر است که در محله لب آب، در بازارچه منصوریه و در جنوب شاهچراغ (ع) واقع شده است. این مدرسه در سال 883 از طریق امیر صدرالدین محمد حسین حسینی دشتکی ساخته شد و به علت نام فرزندش امیر غیاث الدین منصور به منصوریه معروفیت یافت. بنای مدرسه دارای دو قسمت اندرونی و بیرونی است. ورودی مدرسه شامل دو طاق هلالی تو در تو بوده که در چوبی دو لنگه ای مدرسه در آن واقع شده است. طلق بیرونی با دو جرز و لچکی های گره کاشی شده هست و اسامی حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) در گره کاشی به زیبایی درآمده است.
در دو طرف در ورودی دو سکوی سنگی به ارتفاع 60 سانتیمتر تعبیه شده است. سقف و پیشانی طاق هلالی دوم که در چوبی در آن واقع شده است، به گره کاشی مزین شده است. هشتی ورودی با سقف گنبدی آجری کوتاه به حیاط راه می یابد. در طرف شمال هشتی (چپ) اتاقی که از طریق در آهنی به اتاق مجاور راه دارد، نهاده شده و در طرف جنوب (راست) هشتی راهروی واقع شده است که با یک در چوبی به مدرس یا ایوانی با سقف گنبدی مرتفع ارتباط دارد. غرب این مدرسه شاه نشین نهاده شده که به ارتفاع یک پله از کف مدرس بلندتر است و در آن چهار سنگ قبر به رنگ قرمز مربوط به امیر صدرالدین محمد حسین حسینی دشتکی، امیر غیاث الدین منصور، میرزا حسن فسایی و…وجود دارد.
این شاه نشین از طریق پنجره ای مشبک فلزی از مدرس جدا شده است. در ضلع شرقی هشتی حیاط اول مدرسه واقع شده است. اطراف حیاط در دو قسمت شرقی و غربی حجره هایی قرار داشته و در وسط حیاط حوض چهار گوش نهاده شده و در بخش جنوبی نیز مسجد مدرسه واقع شده است. این مسجد شامل دو ستون سنگی در وسط و 6 ستون هلالی کوچک هست. محراب کوچک مسجد با گره کاشی تزیین شده و بر بالای محراب دو کتیبه سنگی نصب شد.
در وسط ضلع شمالی، راهرویی است که به حیاط دوم که نوساز است، راه دارد.داخل این حیاط حوضی در وسط نهاده شده و حجره ها به ارتفاع یک متر بلندتر از کف حیاط در اطراف قرار دارند و راهرویی باریک نیز در وسط ضلع شمالی این حیاط به فضای پشت مدرسه راه می یابد. در گوشه جنوب شرقی حیاط اصلی مدرسه، راهرو باریکی وجود دارد که به باغچه پشت مدرسه راه می یابد. اطراف باغچه وضوخانه، سرویس های بهداشتی و چند اتاق را ساخته اند. پیشانی و جرزهای مدرسه همگی با گره های کاشی و نقوش هندسی پوشیده شده است.
در ابتدا تولیت این مدرسه با بچه ها امیر صدرالدین بود اما پس از امیر غیاث الدین منصور که در سال 913 درگذشت و او را در همان مدرسه به خاک سپردند، در سال 1300 تولیت این مدرسه بر عهده میرزا حسن فسایی مؤلف فارسنامه ناصری نهاده شد. وی پس از زلزله بنای ویران شده را در سال 1308 بازسازی و عمارت قدیمی را دوباره از آجر و گچ بنا کرد. پس از درگذشتش او را در همین مدرسه به خاک سپردند. این مدرسه بار دیگر در سال 1360 از طرف سازمان میراث فرهنگی و با بودجه اداره اوقاف بازسازی شد. در سال 1363 هم در باغچه این مدرسه ساختمانی تازه احداث گشت. این مدرسه که هم اینک محل تحصیلی طلاب علوم دینی بوده، در تاریخ 5/10/1352 با شماره 958 در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
منبع: همگردی