پاسداشت نویسندگان ریشه در فرهنگ ایران باستان دارد
به گزارش وبلاگ عکس 94، هوشنگ پادشاه پیشدادیان، در روز 13 تیرماه به پاسداشت نویسندگان پرداخت.
به گزارش خبرنگار ، در ایران باستان سیزدهم تیرماه، جشن تیرگان بود. به علت اینکه در این روز هوشنگ، پادشاه پیشدادی نویسندگان را جمع کرد و به پاسداشت آن ها پرداخت. پس از پیشنهاد انجمن قلم ایران برای نامیدن روز 14 تیر به نام روز قلم، در سال 1381 این پیشنهاد در شورای عالی انقلاب فرهنگی ثبت شد. از آن سال تا به امروز از این روز با اسم روز قلم یاد می گردد.
نویسندگی در ایران از زمان پیشدادیان تا به امروز تغییر نموده است و بخشی با اسم ادبیات داستانی پس از آشنایی ایرانیان با دنیای غرب شکل گرفت. از آن موقع رمان و داستان کوتاه خلق شدو سید محمدعلی جمالزاده را پدر داستان نویسی ایران می دانند.
جمالزاده نخستین مجموعه داستان های کوتاه ایرانی را با اسم یکی بود یکی نبود سال 1300 در برلین منتشر کرد. وی در سال 1965 میلادی نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. در داستان های وی می توان انتقاد از وضع زمانه را مشاهده کرد. در داستان هایش علاوه بر روانی نثر، زبانی ساده، طنز آمیز، کنایه، ضرب المثل و استفاده از اصطلاحات عامیانه دیده می گردد.
داستان کوتاه فارسی شکر است را که در اثر یکی بود یکی نبود منتشر شده است، با اسم نخستین داستان کوتاه فارسی به شیوه غربی می شناسند. این داستان پس از گذشت هزار سال از نثرنویسی فارسی نقطه عطفی برای آن است. علاوه بر آن مقدمه نویسنده بر کتاب یکی بود یکی نبود سند ادبی مهم و واقع بینانه تری از نثر معاصر فارسی است. در این مقدمه با تاکید بیان می گردد که کاربرد ادبیات مدرن ابتدا بازتاب فرهنگ عامه سپس انعکاس مسائل و واقعیت های اجتماعی است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان